ne gökyüzüm aydınlık,
ne de önümde bir yol var.
hayat akıp gidiyor diyorlar,
ben zaman da boğuluyorum.
ne gözüm o yeşil dağları görüyor,
ne de kulaklarım o dalga seslerini duyuyor.
hiç bişey senin gibi kokmuyor,
ya da artık koku alamıyorum.
dokunamıyorum kalbime,
yokluğunda yaşayamıyorum.
Kalbim sadece kan pompalıyor,
oksijen sadece hücrelerime enerji veriyor,
biyolojik olarak yaşar gibiyim,
söyle sevgili, sensiz nasıl yaşarım ?
varsın atmasın kalbim,
dolmasın ciğerlerim oksijen,
ve susamayım artık sana…
Kayıt Tarihi : 29.2.2024 18:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!