Penceremden dışarı bakıyorum yine
Koşuşturan insanlara bakıyorum.
Sonra sen geliyorsun aklıma
Sen, o güzel günler ve ben.
Ben ki ölümün sessizliğine düşmüş
Kafesteki kuş gibiyim,
Önüme koyulan bir aş ve bir su
İşte hayatım işte hepsi bu.
Ölümü bekliyorum sonra,
Belki ağlarken, belki uyurken
Ve belkide seni düşünürken
Beni yaklayacak ölümü.
Kayıt Tarihi : 27.5.2005 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!