Ölümü Beklerim Şiiri - Hamza Mamaş

Eller yârini, bekler bense ölümü;
Ele verdim,
Yıla verdim,
Yola verdim ömrümü.
Kasırgalarla örülü bu kısacık ömrümü,
Felaha çıkaracak ölümü beklerim.

Eller toy kurmuş eğlenmiş bana ne?
Acırım benlik davası güdene.
Sen biçare acizsin dedim kendime,
Acizliğime derman, ölümü beklerim.

Varsın elde bayram olsun, toy olsun.
Varsın dağı, taşı şenliklere boğulsun,
Gönlüme yas, gözüme buğu çökmüşken benim,
Ben derdime derman ölümü beklerim.

Kuşlar yuvasın kurmuş döner akşam içine,
Evliler evin kurmuş diyecek yok keyfine,
Bencileyin garipmiş kimin neyine,
Dertlerimin dermanı ölümü beklerim.

Bir asude şafak sökse içine beni de alsa,
Semadaki bulutlar çevremi sarsa.
Yolumun üstünde semalar olsa,
Ben beni kurtaracak ölümü beklerim.

Biliyorum er yâda geç gelecek,
Ecel gelip ellerimden tutacak,
Kanatlı bir melektir göklere uçuracak,
Beni yükseltecek ölümü beklerim.