Ölümü Bekler Gibi Şiiri - Abdullah Tekmen

Yaşadığım sürece kendim gibi bildiğim,
İnsan gibi görerek; iyi diye güvendiğim
Toplumun kötüleri harcadı yaşantımı,
Tüm kaldım yapayalnız,
Amaçsız,
Mutsuz.

Yıllarca susadığım bir damla mutlu olmak
Özlemi
Yüreğime saplanmış ateşten bir kanlı ok.
Gelecekten geçmişe yitirdim dirliğimi
Yaşamaktan beklediğim bir şey yok.

Gelecek her acı gün
Aratıyor her geçen kötü günü.
Mutsuzluk içinde çile dolduruyorum
Ömrümü tüketen günleri saya saya.
Gittikçe eriyorum
Gün günü...

Uykusuz gecelerin soğuk ürpemesinde
Mikrop olup, benliğimi kemiren
Yanlızlığı bekliyorum
Ölümü bekler gibi...