Oğlum;
Gün gelecek seveceksin.
Sevildiğini düşüneceksin,
Evleneceksin.
Evin araban olacak.
Başlarda evin parfüm kokacak,
Dolabın sevdiğin şeylerle dolacak,
Sevineceksin.
İş çıkışı eve koşacak
Sevişeceksin.
Çıplak uyuyacak
Yataktan çıkmak istemeyeceksin.
Her şey tam olsa da
Bir şey eksikmiş gibi hissedecek
Bilemeyeceksin.
Boş ver diyecek, ellemeyeceksin.
Gün gelecek,
Önce parfüm bitecek,
Pijamalarım nerede diyeceksin.
Daha az sevişecek, daha az uyuyacaksın.
Kaybettiklerinin yerine çocuklarını koyacaksın.
Maviydi duvarların, sarıya boyayacaksın.
Avizeni değişecek,
İçin karardıkça odanı aydınlatacaksın.
Hobiler edinecek, saz çalmayı öğrenecek,
Sessizleşen ruhunu çınlatacaksın.
Hep vardı kavgaların, sevişerek çözdüğün
Ama çoğalacak, aciz kalacaksın.
Kendini harcadıkça azalacaksın.
Aynı şeyleri sevmeyecek
Üzülecek belli etmeyeceksin
Zevklerde ayrışacaksın.
Sonra yetmemeye başlayacaksın.
Düğümler artacak
Çabaladıkça kördüğüm olacak
Kesmeyi öğreneceksin,
Ve her makasta
Bağların kısalacak.
Yaklaştıkça,
O korkunç anın nefesini
Ensende hissedeceksin!
Başlarda kondurmayacaksın.
Yeni ipler arayacaksın,
Her bağ canını acıtacak sevdiğinin
Sevdiğinden bırakacaksın,
Anlamayacak.
Bir gün hesaplar başlayacak,
Her anın faturası çıkacak!
Sen hesabı kapattığını zannederken
Faizin biriktiği gerçeğiyle yüzleşecek,
İçinle hesaplaşacak,
Borçlu çıkacaksın.
İşte o an gelecek:
Alacağına mahsuben "Seni Sevmiyorum" diyecek.
Tutunduğun ipler kopacak...
Kalbin tekleyecek
Ve o andan sonra, hayattayken hala,
Sazını asacak, makası kıracak,
Öleceğin günün gelmesini bekleyeceksin.
Kayıt Tarihi : 2.9.2025 13:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan neden ölümü bekler diye kendimce düşünürdüm, Ne yazık ki buldum...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!