Ölümü arar oldum Şiiri - Sinan Bayram

Ölümü arar oldum ey can
ya senin gözlerinde
ya hayatın pençesinde
şimdi her yanım pusu
her yanım endişe dolu
ben bilmezdim ölümü böyle
ölümden geçmiştim oysa
aykırı sularda yüzüyordum
anladım ey can anladım
ne yaşamak kolay ne ölmek
elbet bir gün güneş doğacak
ben görecek miyim bilmiyorum
aydınlanmıştık oysa sevdanın ufuklarında
Şimdi acıyla bakıyorum hayata
Umutla beklentilerimi kaybetmeden
hayata daha büyük beklentiler yüklemeden
Acılarla sevda arasında
İnce bir çizgide ölüm ile hayat arasında
Volta atarak yeşerircesine gönül bağında
Uzakları düşleyerek
Ve sadece kendine ait bir mezar bularak
Bir mezara özlem duyarak daha ötesi yok
Sevda bendim dava bendim kavga bendim yarınlarda
Şimdi gençliğimin baharında soluyorum
Merhaba derken simdi elveda der olduk
Sevdalara gönüldeki sılaya
Elveda demeyi özlettiler yangınlara
Biz yanmayı da severdik ey can
Çünkü sevda kavga dava vardı
Şimdi her şey bana zulüm olmuş
Sevdam kavgam davam bana ağır geliyor
Mücadele içinde yüreğim bir direnç çiçeği
Şimdi pusulanmış gönlüm benden uzakta
Meçhul ve yasakları oynuyorum hep
Ne yapacağımı hiç bilmiyorum
Ölümü arar oldum ey can
Karanlığa değdi cehennemi uslandıran kalbim
Yol gösterecek bir ışık bulamadım
Şimdi pusulanmış gönlüm benden uzakta
Ve hikayem sürgün içinde kırık dökük akıyor
Kuşatmalar altında benliğim uslanmıyor
Şairliğim tutuyor inadına ve inadına başkaldırıyorum
Şiirlerim kuşatsın diye hayatı ölümden uzak yerlerde
Bir umut kıvılcımı olsun diye şiirlerim her zaman
Toprağın kalbinde sevda tohumu diye
Müebbet uykuları uyandırsın ve dirilişe yüz tutsun diye
İşte ben şiir yazıyorum yürek direncimle
Kimse benim gibi ölümü aramasın diye