Olumsuzluktaki Zaman

Hafızam tanımadığım insanlarla dolu..
Yılları geçirdiğim insanlar..
Ben mi yetersizim tanıma konusunda
Yoksa tuhaf mı insanlık..?

Asla dahil olamadım onlara
Ve çok iyi tanıdılar beni..
Belki kötü yüzümü göremediler
Ama onlar hep üstündü kötülükte
Ve ben anlayamadım..

Kullanıldım tahammül ederek..
Bilemedim neden olduğunu,
Hep sustum..

Hiçbir zaman sevilmedim..
Ne aşkım dediğim fahişe
Ne de dost dediğim köpek tarafından..
Belki de ben izin vermedim sevilmeme..
Huysuz bir çocuk gibi kaçtım gülümseyerek
Ve hep daha fazla sevdim, anlamadan..

Şimdi bile bir kelimeye muhtaçken
O kadar çok konuşuyorum ki..
Yarın olsun hala anlayamayacağım
Ve hiç kimseyi tanıyamayacağım..

Hayatın anlamı tek kişiden ibaret
Ama o sadece yalnızlığım mı..?
Belki de tek bile sayılmam,
Bir yerde ve herhangi bir zaman diliminde
Anlamamı sağlayacak bir parçam vardır,
Bütün olacağım…