Umut ile korku tepeleri arasında koşarken,
Bulduğumuz zemzem suyuydu
Vuslat zamanlarımız.
Şimdi , ne korku var, ne ümit.
İkisi de hapisten kaçarken
Dikenli tellere takılmış mahkümdan beter.
Ölü taklidimi yapsalar, yoksa
Kurşuna dizilmeyi göze alıp,
Adım mı atsalar ?
Benizler kansız, dizler dermansız,
Bu arada , ölümsüzlük suyunun
Tadı da damağımızda.
Zemzemi yudumlamanın şartı
Koşturmak mı, umut ile korku arasında ?
Yoksa, yeter mi vuslat için,
Pes edip diz çökmek,
Ölümsüzlük suyunun başında ?
Vasiyetimdir...
Kabeliğini keşfetmiş bir gönülde,
Zemzem kuyusuna gömün beni...!
Kayıt Tarihi : 19.6.2017 14:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!