Ölümsüz Sevgiye Sonat Şiiri - Emel Cengiz

Sus!
Bozma bu büyülü sessizliği,
Konuşmak gerekmez, duyguları ortalığa dökmek için
Gözlerdir kelimeler,
Sessizce neleri söyler.
Bir anlatımıdır sevginin karmaşıklığını,
Belki de çaresizliğin
Kendinde herşeyini bütünleştirdiğin
Bir acıdır belki kimi zaman
Kimi zaman çılgın bir coşku
Bir umut, bir mutluluk
Ve de umutsuzluk.
Bir bir söyler, anlatır
Gözler duru bir su damlası kadar berraktır.
Yine sus!
Konuşma!
Belli kalıplara uydurma
Gözlerden yüreğine giden yolda
Sevgine susamışım
Sensiz yapamamışım
Farkedemeden aymazlığımı son treni kaçırmışım.
Kabullenmez bir isyan var içimde
Büyük bir yangın..
Büyüdükçe büyüyor her biçimde.
Şekilleniveriyor birden
Usumdaki sen.
Sensizliği hissetmeden,
Varolmak güzel seninle bu dünyada
Bütünleşmek, güzelleşmek.
Sus!
Sus, ne olursun konuşma!
Ben sende, sen bende yaşadıkça
Ölümsüz sevgiye sonatlar hep olacak.
Onurlu sevgiler varoldukça, paylaşıldıkça, anıldıkça..
Sevginin özü ruhlarda kalacak..
Yaşayacak..