Ölümsüz Sevgi Şiiri - Sinan Yolcu

Bir kiraz ağacının altında
hafif bir karaltı...
Uzanmış gökyüzünü seyrediyordu;
adı Murat'dı...
Düşünüyordu sürekli sevdiği kızı
o da beni seviyor mudur diye
Bir umut belirmişti kalbinde
ve demişti kendi kendine,
- düşünmüştür herhalde o da beni hiç değilse bir kere!

O zaman yüreği pır pır ediverirdi,
Artık Onun da bir sevdiği vardı
Acaba onun bundan haberi var mıdır diye
kendi kendine durmadan sorardı...

Sonra mektubuna cevap gönderince sevdiği
artık kendide sevildiğine inandı.
Dünya ve insanlar onun için artık başkaydı...
Her şeye olumlu tarafından bakmaya başladı
Sevginin gücü olmalıydı bu
sanki her şey toz pembeye boyandı

Ve yıllar yılları kovaladı
Şimdi mutluydu huzurluydu
Sevdiğinin hep yanında durdu
Güzel bir ömürleri oldu.

Bazen yine o kiraz ağacının altında
bir karaltı beliriverir
Derler ki bu Murat amca ile buluştuğu yerdir yârinin...
ölümsüzleştiği yerdir orası sevginin....
Durmayın haydi! sizde sevin, sevilin....
Unutmayın! sevgi yürekten gelir!