Ölümsüz sevdim Şiiri - Meryem Keskin

Ben seni, ölümsüz sevdim.
Kendimi öldürdüm benliğinde,
Yalnız seni var ettim, kalbimde.
Her aynaya baktığımda,
Seni görüyorum kendimden önce.
Tüm seslere, sağır ettim kulaklarımı,
Yalnız, senin sesini duysun diye.
Ben hep baharı hayal ettim seninle,
Kışları yaşatacağını bile bile.
Keşkelerle belkilerle değil,
Her şeye rağmen, sevdim seni be.

Son dakika gibisin vuslat dan önce,
Seni sevmek, bu kadar güzel işte.
Çöldeki papatya denizdeki Nilüfer,
Bir gül ağacısın gibisin everesin zirvesinde.
Sana kavuşmak, da bu kadar zor işte.

Hayat sensin, sense benim son nefesim,
Hapsettiğim ciğerlerim de.
Tuttum nefesimi, çıkmayasın,
Hep bende kalasın diye.
Dedim ya sevgili,
Ben seni ölümsüz sevdim be.

Her gece, seni yaşattım düşlerimde,
Ve uğurladım sabahın sessizliğinde.
Sen giderken, yüzünü çizdim gözlerime,
Senden başkasını görmesin diye.
Anlatması çok zor be sevgili,
Ben hep, başlangıcı olmayan,
Bitişlerde kaldım seninle.

Gözlerime iyi bak sevgili,
Dinle sözlerimi, son bir kez dinle.
Bak haykırıyorum, dinle.
Ben seni çok sevdim be.
Ben seni ölümsüz sevdim.

..... Meryem Keskin......
......07.02.2023......