Ölümsüz Ses Şiiri - Kubilay Enginol

Sokak lambası yine yalnız
Demin bir sarhoşa değnek oldu
Derdi ne idi kimbilir, gidiverdi apansız
Sigara ve kaldırım derde garkoldu

Ey tanık, görmedin mi?
Her gölge bir ömrün yorgunluğunu taşır
Alevi sönse de sigara,
İnsanın içindeki yangın kolay kolay sönmez

Gördüm nasıl görmezden gelirim
Dert, cefa bu dünyada
O adam benim
Acı çekmem, ruh'um hülyada

Yok arkadaş, bize rahat yok
Bu gahi dünyada
Ne yaptık ise
Hem dünyada hem hülyalarda
Yok arkadaş, bize rahat yok
Bu gahi dünyada
Ne yaptık ise
Hem dünyada hem hülyalarda

Nasıl isyan etmeyeyim
Dünyada günah bilinirken
Kendimi mi yok edeyim
Yavaş, yavaş silinirken

Sokak lambası bile isyanda, bak
Kaldırımlar bile of çekiyor
Bu kul nasıl kurtulacak
Uzaklardaki köpek beni hissetmiş, nasıl da uluyorŞair gördü manzarayı pencereden
Manzara otantik geldi
Hıncını aldı dizelerden
Yeni bir şiir doğdu

Herkes bu vaziyette bu zamanda
İlerisini göremiyorlar
Bu paçavra dünyada
Işıkta pervane böceği gibi dolanıyorlar

Dünya daha ne kadar dönecek
Bu kahrolası fasit dairede
Böyle devam ederse var inecek
Artık kainatın bilmemneresinde

Hep karanlık, hep görünmez
Bazen soruyorum neredeyim?
Yol bilmez, iz bilmez
Ben insan değil miyim?Tanık olun ey sokak lambası
Artık bitmiş izmarit
Bu dertler elbet bitecek
Belki de yeni yaşam başlangıcı

Ne biliyorsun, ötede pembe bulutların olmadığını?
Şair de şahitlik eder
Ne biliyorsun dertlerin yok olmayacağını
Olmayacak belki gam, keder

Şafak söküyor bak
Kirler örtülür belki
Lamba artık akşama yanacak
Hayatta bir çözüm bulunur illaki

İnsanlar sokağa çıktı
Hayat telaşesi başladı
Bir kadın geçti
İzmariti ezdi, farkında olmadı

Kubilay Enginol