Ölümsüz Ölülerin Türküleri

Ve tüm fahişeliği ile sırıtıyor İstanbul
Yollarımızda dikenli kucak yaraları
Bilmezdik tankların paletlerini
Çocukluğumuzun beyaz sayfalarında
Bayram sevinciydi postallar, soğuk duvarlar

Islıkla söylerdik memleket türkülerini
Suçsuz kepaze bir sebeple güneşi batırdılar
Sardunyaların gözyaşları arasında akşama yürüdük
Bilemezdik soğuk sağa dön komutunun sonumuz olduğunu

Ve tüm kepazeliği ile yanıyor İstanbul
Aklımızda sıcak bahar seherleri
Efil efil yârin saçlarından bir parça rüzgâr
Efkarı yitirişimiz oldu marşlarımız dilin ucunda

Aylar oldu güneşe hasret ela gözlerim
Gurbet oldu ellerin gülüm
Uzat ellerini dinsin hasretim
Yağmurlara sarıldıkça yanar efkarım
İstanbul tüm fahişeliği ile yürüyor üstümüze

Anamın gözündeki bulutun hesabı sorulacak
Karanlık gün batımlarına asacağım kirpiklerinizden
İstanbul utanacak İstanbulluğundan
Sağa dönüp öl komutuyla ölenlerin dilinde efkar
Benim yüreğimde o ölümsüz ölülerin türküleri var

Ve bilirim bir ölümdür şaire en çok yakışan
Aldırma öldükçe sana daha çok yaklaşıyorum yâr…