Ölümsüz Öğretmen Kubilay Şiiri - Niyazi ...

Ben, Mustafa Fehmi KUBİLAY,
Yirmi dört yaşındayım;
Henüz ilkbaharındayım yaşamın,
Kökleri burgu gibi, dalları kıpır kıpır,
Yaprakları tiril tiril bir fidanım...

Çiçeği burnunda CUMHURİYET'im
Sırtında Osmanlı'nın borç yüküyle
Uğraşıp didinirken yokluklar içinde,
Kurmaya çalışırken yepyeni bir düzeni
Okutup ÖĞRETMEN yaptı beni...

***

Borcumu ödeyebilmek adına
Hizmet aşkıyla çarparken yüreğim,
Aydın bireyler yetiştirebilmek için
Var gücümle çalışıp çabalarken AYDIN'da
Askerlik çağrısı geldi devletimden;
Pırpırlandı yüreğim yeniden,
"Ne mutlu" dedim kendi kendime
"MUSTAFA KEMAL'İN ASKERİ olacağım ben."

Yedek Subay Okulu'nu başarıyla bitiren
çakı gibi bir ASTEĞMEN olarak
Haykırdım avazım çıktığınca:
"Geliyorum, bekle beni MENEMEN..."
Artık iki katına çıkmıştı sorumluluğum,
Hem yedek subaydım hem de öğretmen...

***

Yıl Bin dokuz yüz otuz, gün Yirmi üç Aralık,
Sabahın erken bir saatinde
Can sıkıcı bir haber aldık:
Altı yabancı gelmişti kasabaya, dördü silahlı;
Sabah namazından hemen sonra
Cami avlusuna toplayıp halkı
"Şeriat için ayaklanalım" diyorlardı!
Ayrıca bir de muştuları vardı:
Yetmiş binlik Hilafet Ordusu geliyordu arkadan!
Silah tehdidi de girince işin içine
Kimisi isteyerek, kimisi de korkudan
Takıldılar peşine Nakşibendi tarikatından
DERVİŞ MEHMET adında bir yobazın...

Göz yumamazdım böyle bir küstahlığa,
Yeşil bayrak ardında koşan kalabalığa;
Bir manga asker alarak yanıma
Dikildim isyancıların karşısına;
Onları, konuşarak dağıtmaktı niyetim,
Sakince Derviş Mehmet'e yöneldim;
Kararlı adımlarla yürürken ileriye
Kalleş bir kurşunla sendeleyip düştüm yere;
Bir anda saldırarak üşüştüler başıma;
Derviş Mehmet dedikleri Cumhuriyet düşmanı
Dayadı boğazıma testereli bıçağı! ..
Kör testere ayırdı başımı bedenimden,
Ruhum özgürleşerek sıyrılıyor tenimden...

*****

Yükseliyorum şimdi uzun, ışıklı bir yolda;
Solumda BAĞIMSIZLIK, sağımda ÖZGÜRLÜK,
Arkamda LAİK CUMHURİYET, önümde ATATÜRK,
Bir elimde AY, bir elimde YILDIZlar,
Yüreğimde TÜRKİYE var...

22 /12 /2014