Ölümsüz Kıyılarına Şiiri - Yusuf Kazak

Yağmalardı gemilerimi sensizliğin haydutları,
Rıhtımında demirleyen;
Dikmişken gözümü,
Kızıl kanatlı günbatımına.
Açılmadan,
Ölümsüz kıyılarına…

Kaplardı gökyüzümü hiddetli bulutlar,
Pancurlarından yansıyan,
Karamsar yüreğimin;
Kopan fırtınalarla kederimden,
Yelken açardım,
Ölümsüz kıyılarına…

Süzülürdü bir albatros tepelerde,
Senden haber veren çığlıklarla,
Efil efil;
Yol alırken pusulasız gecelerde,
Deniz feneri olurdu,
Umudun yıldızı gözlerin.
Sokulurdum korkusuzca,
Ölümsüz kıyılarına…