Ölümsüz Kılmaz Şiiri - Fahri Bulut

ÖLÜMSÜZ KILMAZ
Ey kendini bilmezler!
Görünümü insan da,
Davranışı hayvanlar.
Çocuk tecavüzcüsü,
Yobazlarla, mollalar,
Dindarları dinleyip,
Günahtan arınamazlar.
Zenginliğin, şöhretin,
Seni ölümsüz kılmaz,
Sanma ki zenginleri,
Ölüm aramaz, bulmaz,
Deme ki şöhretim var,
Azrail bana kıymaz,
Her canlıyı eceli,
Nereye kaçsa bulur,
Ecel hiç ötelemez,
Günü gelende alır.
Bir kalbe giren insan,
Yalnızca cismen ölür.
Kalbe girmeyen insan,
İsmen ve cismen ölür…
Biliyorum günahkar,
Bu sözü kale almaz,
Kul hakkı yiyen hırsız,
Haram yemezse doymaz.
Onur, kurur kalmazlar,
Parayla adam olmaz.
Dinden çıkar sağlayan,
Asla dine inanmaz,
Gösterişe namazla,
Münkir Müslüman olmaz.
Öyle çok kirlenir ki,
Kırk gün, kırk gece yun sa,
Bir gramı arınmaz.
Onun yeri Arafat,
Cehennem bile almaz.
Yeşil yeşil dolarla,
Katili kandıranlar,
Teröre silah verip,
Askeri öldürenler,
Çocuklarını öksüz,
Anayı ağlatanlar.
Masumların kanına,
Elini bandır anlar,
Peygamberden utanmaz,
Allah'tan asla korkmaz,
Cehennem ateşinde,
Odundan önde yanar…
01.MART.2018
Fahri Bulut Rızazade