Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İnanılmaz güzel, duyguların dizelerden taşıp yüreğime yüreğime vurduğu bir şiir okudum. Bu duygular ki beni çoşturdu. Çünkü her bir sözünüz yüreğimden geçenlerdi. Siz bir de bu düşünceleri şehit ağzından yazarak noktayı koymuşsunuz. Onun her kelamına karşı boynumuz kıldan ince,ve bizlerin indinde her birimize mükellefiyettir.
Tek vasiyetim, çocuklarımı da yetiştirin aynı coşkuyla,
İşte bu dize her bir şehidin ölümsüzlüğünü ve düşen evlatlarımızla vatan uğruna cenk etmekten imtina etmeyen, şehit olmayı en yüksek mertebe bilen insanımın sesidir.
Her bir şehit ile evet ocaklara ateş düşer ama o düşen ateş ki vatan sevdamızı körükler.
Hiç bir can boşa verilmedi.
Ey alçak! Sanma ki, bu vatan düşecek, bütün canlar gitmeden asla,
Şehitlerimizin ruhları şad sizin kaleminiz var olsun.
Saygılarımla efendim.
En hakiki saygılarımla
Harikulade dizeler Sn:Aktaş,eserinizi antolojime alıyor saygılar sunuyorum.
Dönmeyi düşünmeden ölüme koşan koç yiğitlerin aziz ruhları şad olsun. Yüce milletimiz, onların kutsal kanlarıyla kurulan vatanımızı sonsuza dek yaşatmaya ant içmiştir. Duyarlı yüreğinizi kutlarım.
Çanakkale Geçilmez. Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez. Saygılarımla...
Vatan sever bir yüreğin sesini en yüksek oktavdan,hançeresini yırtarcasına haykırıp dile getiren, duygu yüklü güzel bir yorum,güzel bir şiirdi..
Kaleminize yüreğinize sağlık değerli dost canı gönülden kutluyorum..
Şehitlerimize Allah'tan rahmet, hayatta olan gazilerimize acil şifalar diliyorum..
Selam ve saygılarımla..
Muhteşem bir eser...Kutlamaktan başka yazacak yorum yok...
Vatansever yüreğinizi ve emeğinizi gönülden kutluyorum...
Seslendirme çok etkileyici...Sanırım sizin yorumunuz. Aynı ses..
Selamlar...
Son derece coşkulu,son derece içten gelen samimi vatan perver duyguların yoğunluğunda kaleme alınmış,kurgu,akıcılık ve ahengiyle övgülerin en güzeline layık, benim de duygularımın tercumanı bu güzel şiiri ve değerli şahsınızı canı gönülden kutluyorum Murat bey kardeşim..
Selam ve saygılarımla....
Vatan sevdası aşkların en kutsalı ve en yücesidir, zirvesidir... Bu uğurda bu bilinç ve coşkuyla toprağa kefensiz düşen canlar aziz şehitlerimiz ki Allah kelamı Kuranda en yüce mertebeye konmuş cennetle ödüllendirilmiş ve ölümsüz oldukları müjdelenmiştir...
Bence Türkün manifestosu sayılan İstiklal Marşı Türkün ve Türk olmanın duygularını, düşüncelerini tüm çıplaklığı ile dünyaya haykıran muhteşem bir baş yapıttır ki içinde sakladığı sır ( 571 hece ve 1453 kelime ) İslamın sancaktarlığını ve atasının çağ açıp çağ katan gücünün sembolünün göstergesidir...
Gerek istiklal marşı, gerekse nutuktan rayihaların sindiği, Vatan sevdalısı bir yüreğin toprağın aziz bağrına kefensiz düşmeyi şeref bilenlerin ve bu uğurda toprakta kefensiz yatanların ve onların dilinden de tüm dünyaya düşüncelerini hakırışıydı mısralar...
Mili duygularımızı şahlandıran duyarlı yüreğinizi ve kaleminizi Kutlarken Aziz şehitlerimizin aziz hatıraları önünde bir kez daha Saygı ve minnetle eğiliyoruz... Ruhları şad, mekanları cennet olsun... Nurlarda uyusunlar...
Saygılarımla...
.Dilerim Mehmet'ciklerimizden kötü haberler gelmez analar ağlamaz .Bütün şehitlerimize Allah'tan rahmet yaralılara acil şifalar diliyorum..bu güzel şiiri kutluyorum..
Duyarlı kalemini kutluyorum .Allah mehmetciğimizin yar ve yardımcısı olsun..
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta