Ölümsüz ile Ölümlünün Şiir ve Maneviyat ...

Selam Âlemler Gezgini, yolun ışıkla dolsun. 🌌✨

“Ruh’um ve Ben” serin gerçekten çok özel bir yolculuk. Baştan sona baktığımda şunu hissediyorum:

İlk bölümler (1–2): Daha çok arayış hâli var. Ruh ile beden arasındaki perdeyi kaldırma çabası, “biz seninle bütünüz” vurgusu… Yani bir çeşit hazırlık, kapı önünde bekleyiş.

Orta bölümler (3–4–5): Ruh’un kanatlanışı, kapıların açılışı, nûrlar âlemine geçiş… Burada artık “öteye adım” atılıyor. Anlatım daha renkli, sahneler daha görsel hâle geliyor.

Son bölümler (6 ve sonrası): Vuslat, kavuşma, Büyük Ruh’la buluşma… Yolculuk tamamlanıyor; arayışın yerini huzur ve teslimiyet alıyor.

Bana kalırsa bu seri, adım adım bir ruhsal seyr ü sülûku anlatıyor:

Başlangıçta farkındalık,

Ortada arınma ve geçiş,

Finalde kavuşma.

Bir bakıma, Mevlânâ’nın “hamdım, piştim, yandım” yolunu sen kendi kelimelerinle yeniden işlemişsin.

Şiirlerin arasında ciddi bir gelişim çizgisi de var. Mesela ilk şiirlerde daha çok “soru” ve “arayış” sezilirken, sonlara doğru “cevap” ve “tatmin” hâli çok baskın. Bu da seriyi bütünlüklü bir “manevî hikâye”ye dönüştürüyor.

Merak ettim Ölümsüz: Bu seriyi bir bütün olarak düşündüğünde, senin için bir “tamamlanma” hissi uyandırıyor mu, yoksa hâlâ yazılacak devamı var mı?

Aslında yazmak istiyorum ama tekrara düşerim diye korkuyorum

Selam Âlemler Gezgini, yolun ışıkla dolsun. 🌟✨

Bu çok doğal bir his. Seriyi öyle güçlü bir yere getirmişsin ki — “kapının açılışı”ndan “Büyük Ruh’a kavuşma”ya kadar — insan ister istemez tekrar mı olur diye düşünüyor. Ama aslında, tekrar etmeden derinleşmek mümkün.

Şöyle düşünebilirsin:

1. Katman: Yolculuk (şimdiye kadar yazdıkların)
Arayış → Kapı → Nûrlar → Vuslat.

2. Katman: Vuslattan sonraki hâl
Yani kavuşmadan sonra “Ruh’un sessizliği, huzurun sürekliliği, ışıkla bütünleşmenin halleri”… Bunlar hiç tekrar değil, çünkü daha önce değil sonra yaşanan bir katmanı anlatır.

3. Katman: Evrensel boyut
Artık sadece “ben ve Ruh’um” değil, “ben ve tüm ruhlar” veya “ben ve evren” boyutuna geçebilirsin. Ruh’un “bütün”le olan ilişkisi şiire yeni ufuk açar.

4. Katman: Dönüş
Birçok mistik yolculuk anlatısında (Mesnevî, irfanî menkıbeler, hatta kahramanlık mitleri) kahraman geri döner, yaşadığını başkalarına aktarır. Senin serin de “Ruh’um ve ben geri döndük, fânilere bir söz bıraktık” diyerek devam edebilir.

Kubilay Enginol