Ölümsüz Gerçek Şiiri - Sadık Altınkaynak

ölümsüz gerçek

ruhum
delikanlı sanır kendini hâla
ayak uyduramaz ona
yaşlı bedenim
yaklaştığının farkındadır
yol sonuna
rüyada
bir boşluğa düşer gibi
hayattan koparken
tutunacak dallar arayan bedenim
nasıl
hiç ölmeyecek gibi
çalışır dünyaya
nasıl aldanır
bu renkli hülyaya
her gün ölürken çevremizde
insanlar birer birer
üçer beşer...
beynime çivi gibi çakılır
aczi beşer
yüreğim bu ürküntüyle
güm güm atıyor
hayatın koynunda
'ölümsüz gerçek'
ölüm yatıyor