Ölümsüz Duygu Şiiri - Murat Arıcı

Gece bürününce tümden siyaha,
Mehtap gizli gizli denize koşar.
Körfezde girilir yine günaha;
Aşk ile yürekler coştukça coşar.

Görmezken etrafı onların gözü,
Kızarır utançtan suyun hep yüzü.
Ufuk iç çekerken gönlünde sızı,
Akan gözyaşları semaya taşar.

Uyanır bu sesten güneş çok erken;
Anlar, olanları mehtap giderken.
Deniz sessiz sessiz mutlu yüzerken,
Yorgun bedeniyle sahile düşer.

Rüzgârla yayılır haber dünyaya;
Kimi gönül koyar nedense aya.
Dese de bazısı, kalmamış haya,
Bu aşk asırlardır engeller aşar.

Sevmek ve sevilmek varsa kaderde,
Sevda yıldız yıldız dolaşır serde.
Vuslat hep beklenir gökte ve yerde;
Ölümsüz duyguyu bilenler yaşar.