Ayak seslerime benzese de inceden
Yağmurun sesidir yüreğine vuran
Camdan süzülüyor gözyaşlarım
Kavuştu sandıkların birbirinde boğuluyor
Bilirsin, damlalar yalnız intihar ederler
Birbirine değmeden, uçurumdan düşerler
Haklısın, bazen bir olurlar,
Karanlık bulutlar var,
Ardı aydınlık....
Bulutlar isyan etmez,
Bulut demek, ben demek
Her damla bütünde saklı
Ağırlık ediyorum, bırakıyor
Ve işte o kadar....
Son var mı diye düşünürüm,
Bu bakışlar, bu gülüşler
Veda edemem, düşsem de toprağa
Ölü toprağı dirilten kimse?
Ölümsüzlük gizlidir özünde....
Kayıt Tarihi : 27.9.2014 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!