Cenklerin hüküm sürdüğü bu çelikler çağında
Bir umut çiçeğiydin adeta.
Ansızın gelen kuşların kanadı muştu yüklü.
Ne ilk ağlamasıydı kirpikli kuyuların ne de son matemi.
Sarp kayaları döven katran karası deniz,Uzanıp sonsuzluğun ovalarına seni diliyordu.
Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Devamını Oku
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta