Ölümsüz Ayrılık Şiiri - İlker Gezer

İlmi ayrılıklar olan bir iklimin,
Çığ düşer gecelerine,ayakları yalın.

Ellerimiz,nefesimiz yetmez avuçlarımıza,
Süzülürken gözlerimizden bin pişmanlık,
Dudaklarımızda bir söz olur akar,
Affedilmedik ama ayrıldık.

Ama kimse uyanmadı uykusuzluğundan,
Bir kenarda,bir kıyıda ve bir mavi çölün ortasında,
Tamda kimsesiz ölecekti yalnızlık,
Yetişmeseydi feryadına o ölümsüz ayrılık.