Ölümsüz Atatürk Şiiri - Şair Yatakkuşu

Boğaz'ı,
güldüğümüz parkları,
ağladığım parkları,
tepelerde ki gecekonduları,
Cevizlibağ'a, sana,
E5'te aşırı hızla giden taksileri,
kızları kovalayan
orospu çocuğu kalbime göre
fazla ağır olan
bazen ufacık hatıraları,
istemiyorum artık.
Zehra, Aşkım
Sonsuz Aşkım
ölsem de,
üzüntüye boğulsam da
dolunay geceleri
batsa da Dolmabahçe'nin
tüm kayıkları
senin için
ebediyen
Tünel'den Taksim'e kadar
her köşesini öpüşmelerimizi kıskandığı
Beyoğlu'nun en ufak sokağın
hayaleti olarak
İstanbul'a döneceğim.
Ölümsüz Atatürk'ün olacağım.
atlı heykellerim
büstlerim
heryerde.
kan rengi sancakların yansıttığı,
sönen bir ay ile
Yenilmez Umut olan
tek bir yıldız
sana Aşkımızı hatırlatır
sancakların gölgesinde
kusana kadar

orijinalı fransızca;

Je ne voulais plus du Bosphore
des parcs où nous riions,
des parcs où je pleurais,
des taudis sur les collines,
des taxis jaunes à fond sur le E5
qui volaient vers toi vers Cevizlibağ,
de ces souvenirs si infimes parfois,
trop forts pour mon petit coeur de salope,
de coureur de jupons.
Zehra mon Amour,
mon Amour Infini,
même si je meurs,
si j'ai les boules,
même si des nuits de pleine lune
sombrent les caïques de Dolmabahçe
pour toi,
à jamais je hanterai,
de Péra la moindre ruelle,
où de Tünel à Taksim
chaque coin jalousa nos baisers,
je reviendrai à İstanbul,
je serai ton Immortel Atatürk
avec mes statues équestres
mes bustes
tout partout
ombrés de drapeaux couleur sang
où se reflètent de la lune un croissant finissant
et une unique étoile pour que
l'Espoir Invincible
te rappelle
notre Amour
jusqu'à en gerber.