Ölümsüz Aşk Şiiri - Berke Selman

Benzeri olmadı uzun bir Haziran gününün,
Kumsaldan silinmiyor Nilferi'nin ayak izleri.
Ya da fırlayacak romandan o makas gözleri,
Kesecek bağını, ruhuma sinmiş sütürün.

Ofmabın ve Nilferi. Bizi böyle yazdı albay,
Birlikteliklerini bozamadı apokaliptik olay.
Tek hücreli toplumda bulunmuyor böyle ikili,
İmgeme ayraç koyan kişi Nilferi'yle çelişkili;

Hayır demeyince düşürdü beni tuzağa.
O an gülüşü, onayını almaktı Venüs’ün.
Elinin harareti götürmüştü beni uzağa;
Kadim piramitlere, Siva vahasına.

Limon kraliçeleri bilmezler hayır demeyi.
Aşk ahenkle çalmayan kalpler için mi?
Ne için dürterler ki zahmetli yerimi,
Ama şimdi boş. Antarktika'dan da boş!

Benim bildiğim aşk bir tür tebeddül,
Kösnü mezürde yoğunlaşır, sonrası ödül.
Birini sıra dışı'laştırırken kırıldım bir anda.
Aster çiçeği niteliği olur sıradan insanda.

Nilferi’ydi adı. Onu benim için yazmıştı yazar,
Hayal gücünü bir yüzük gibi kullanıp çıkarır.
Varsın satırları aşıp, ortaya çıkamasın Nilferi,
Bir günde gözlerini çizer, her gece sarılırım.