Bir zamanlar onunla iki çılgın aşıktık
Bizi "Leyla-Mecnun"dan ayırt edemezlerdi.
Sevenlerin gözünde sönmeyen bir ışıktık
"Ölümsüz denilen aşk meğer buymuş" derlerdi.
Okadar mutluyduk ki el ele göz gözeyken
Herşeyi unuturduk sevdanın yollarında.
Kendimizden geçerdik bübülleri dinlerken
Farkında olamazdık dünya çöküp yıkılsa.
Cennet bahçelerinde iki kumru gibiydik
Bizden ilham alırdı Ferhat ile Şirin'ler.
"Öldükten sonra bile.." diye yemin ederdik
Şahidimiz olurdu gül dalında bülbüller.
Yazıkk ki bitti artık o "ölmez" sanılan aşk.
Arkasında sevgiden hiç bir iz bırakmadı.
Gönlümün bahçesinde kurudu artık toprak
Bülbüle feryat için bir gül bile kalmadı.
7.02.2008
Şinasi EskikayaKayıt Tarihi : 6.12.2013 12:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!