Ölümsüz aşk Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Uzaktan görünce seni kalbim durdu bir anda
Acaba o mu dedim belki o da farkında
Sana gelmek istedim koşmak koşmak istedim
Gururumdan hırsımdan yine de gelemedim

O ateş çoktan sönmüş anladım nazarında
Kimbilir kimler vardı yıllarca kollarında
Sen vefasız olsanda benim aşkım vafalı
Oysa ki terkedeni ilk anda unutmalı

Ne yıllarmış o yıllar ölümsüz aşklar vardı
O gençlik günlerinde mevsimler hep bahardı
Seni gördüğüm ilk anda o günleri yaşadım
Ağladım duygulandım hiç gitmedğini sandım

Nasıl anlatsam uyanışını duygularımın
Kanadı kabuk tutan yarası aşk dolu o yılların
Ömrüme mal olmuştu bende nice hatıran
Unutturamaz seni boşver geçse de zaman

Sonra el sallayarak hemen yanıma geldin
Taptığım o gülüşün le sarıldın gülümsedin
Sus konuşma dedin yanlız gözlerime bak
Maziyi unutalım geleceğe bakalım

Bu şiir seneler önce yazılmış hayali bir şiir tabi ki giden gider bir daha dönmez dönse de eskisi gibi olmaz eğer şairsem her şeyden etkilenirim bunu insanların gözüne gözüne sokmak değil niyetim lakin insanoğlu övülmekten hoşlanır bütün mesele bütün kavgalar kimlik ve aidiyet kazanmak üzerinedir. Biz yinede gönüllerde taht kuralım yeter.

1 -Ağustos-1993- İst.Erenköy