Ölümsüz Aşk Şiiri - Güliz Ardilli

Hayat tatsız tuzsuz, ot gibi,
Kurumuş bir yaprak gibi,
Dalından koparılmış solmak üzere olan bir çiçek gibi,
Sudan çıkarılmış ölmek üzere olan bir balık gibi,
Hayat yavaş yavaş ölmek gibi.
Ölüm yeni başlayan bir hayat.
Gerçekleşmeyecek olan hayaller var,
Hiç dönmeyecek olan bir sevgili.
Batmak üzere olan bir güneş var,
Ateşi küllere karışmamış olan bir aşk,
Kırık bir saksı gibi.
İçinde yere dökülen kurumuş çiçekler.
Gözyaşları var ışıldayan gözlerimin içinde,
Hiç bitmeyecek olan bir sonbahar.
Kurumuş yaprakları savuran soğuk sert bir rüzgar,
Esmekte ruhumun derinliklerinde.
Hüzün var yine gözlerimde, yüreğimde, gerçekleşmeyecek hayallerimde.
Düşler pamuk şeker gibi eriyor yağmurun altında,
Oradan oraya savruluyor paramparça.
Bense küçük bir kayığın içindeyim,
Azgın dalgalarla boğuşan.
Karanlığın içinde yalnız, ürkmüş, ümitsiz.
Biraz önce yanımdan geçen martıya bakıyorum.
Onu mutluluklarıma benzetiyorum.
Yanımdan hızla gelip geçen ardından bakakaldığım,
Mutluluklarıma…
Mutlulukların şerefine içelim,
Hiç gerçekleşmeyecek olan hayallere,
Ne kadar sevildiğini bilmeyen, sevemeyen sevgililere.
Batan güneşin şerefine içelim,
Gündüzün geceye karışmasına,
Bu gece de gözükmeyecek olan, yıldızların şerefine içelim.

29 Kasım 2003 Cumartesi 16:14 / İstanbul