Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
'Kimselere verme yüreğini'...keşke elimizde olabilseydi bu ama, olmuyor işte...veriyoruz; ve... kimi gün haykırış, kimi çırpınış, kimi de kanayışını seyrediyoruz...sessizce, çaresizce...
Anlatım gücü yüksek bir şiiriniz var.yalın ve derin. tebriklerimle...
Çok mükemmel bi şiir..tebrikler....
Bu güzel paylaşımı biz şiir severlerle paylaştığın için teşekkür ederim yüreğine sağlık
bayramın ve yeni yılın kutlu olsun
salim erben
Çok güzel bir şiir olmuş duygu yüklü tebrike ederim.
Hayrullah Okan Erdem
Yalancı bir umuda esir et hevesini
Nede olsa gün gelir, ölümsüz aşk
Öldürür bedenini…
kutlarım...duygulu dizelerini
ekrem bozkurt
ŞİİR okudum.
İkincisinide okumak için sabırsızlandım.
Tebrikler
Kimselere verme yüreğini.
Kim duyabilir ki senden başka
İçindeki yitik sesi..
Yüreğinin kırık aynasında
Tek bir yüz, tek bir hüzün,
Tek bir aşk yadigar kalsın sana..
kimselere verme yüreğini çünkü o yürek bana ait ve benim çünkü o yürek ikimizin kimselere verme yürğeini verirsen ben ölürüm sende ölürsün bizi ölümsüzlük ölürürür...bekle elbet bir gün yüreğin yüreğimde olur bu aşk bizim için ebedi olur....tebrikler...
Sayın Sarkan Tuna,Günümüzde gördüğüm kadarıyla bir çokları sevginin yerine aşkı koymaktadırlar.Halbuki,sevgi doğuştan önce annenin nericiliğiyle başlayan,aile ve cevresinden esinlendiği kadarıyla beslenen,çok doğal olan bir yaıpı oluturur.Bu analizi yaptıktan sonra,çalışmanın temel temasını vurgulayacak olursam,Yorum ve çalışma ve biçim olarak çok güzel bir tonlamayla yazılmıştır.Ancak içeriğinde sevgisizliğe direnmeninana sebeblerine bakmamız gerekir.O sebeblerden biriside,toplumsal sevgisizliğin her şeye hakim olmasıdır.O kıstasın, bu güzel çalışmaya çok fazla yansıdığını gördüm.Çünkü: İç dünya ile bir dış dünyanın hesaplaşmasını daha çok yansıtmaktadır.Aşkın(Sevginin) olumsuzluğu,bizden sorraki nesillere yansımasını sağlamakla olur.Bu bağlamda,Kalbımızın doğrularını her kesle paylaşmanın,şair olarakta önemi çok büyüktür.Sevgiyle Kalın.
Mürsel Adıgüzel
duygulu bir genç duygulu kişbar bir yürek, tebrik ediyorum tüm çalışmarınız için..sevme işin egelince bu şiiri sanırsam üzüntülü bir anda yazmışsınız hani güzeliniz sizi kırmış gibi.. yoksa yürek sevmek içindir ..ara sırada bizim için kan pompalar da ::)) sevmek eğer karşıdaki seviyorsa güzeldir...sıcaktır soğku sevgiler diyorum kapatalı kapımızı onlar dışarıda üşüm üşüm üşüsünler.. biz de sıcacık sevgi kalsın onlar kendi cehennemlerinde yansınlar.. tebrik ediyorum.. ben de ÖLÜMSÜZ AŞK taraftarıyım..::)).
biten biter, giden gider ama umut bitmezse yürek bekler.. yürek beklemek isterse umut bitmez. ikisi birbirinden ayrılmaz şeylerdirya.. zoraki de umutulmaz ki ama diil mi. zamanla unutulacaktır elbette.. zamanla yeni bir aşk çalıcaktır kapıyı eğer isterseniz siz.. yok ben beklerim ömür boyu diyorsanız eh ben karışmam tabi:) ben de bekleyenlerdenim aslında.. umut var mı, yok aslında.. bir umut bir beklenti de yok.. gelicek biri de yok.. ama sevmeyi seviyorum, hala ona bağlı olabilmeyi, hala onu yanıbaşımdaymış gibi hissetmeyi seviyorum. hakediyor mu? haketsin diye yapmıyorum ki.. hakedilecek olsaydı sevgiler silmem gerekirdi çoktan. bir şiirmde 'özlemin kalsın' demiştim.. gelme, git ama kirletme anıları demiştim yani.. işte o zaman o zaman ne umut, ne beklenti ne sevgi hiç hiç bişi kalmaz geriye.. beklemez yürek siz bekle desenizde o zaman. neyse ben felsefe yapmim şimdi:) şiirinizi edebi anlamda incelemek istemedim, zaten haddim de değil.. akıcı bulduğumu söylemeliyim. ve manalı..e biraz da damar:) damardan girmişsiniz.. yıllar ziyan olsun filan.. olsun bakalım hayırlısı.. fotoğraftaki sizseniz eğer, gençliğinize yazık etmeyin derim.. zaman akıp gitmemeli, ruh çile çekerken belki olgunlaşıcak aşk aşk diye ağlıycak ama.. ya beden.. o sizin keyfinizi beklemez.. bastonla yürümeye başlamadan önce size verilen her imkanı değerlendirmeli, yeni bir aşka yelken açmak için gerekli donanımınızı akıllıca ve SEVGİ için kullanmalısınız derim ben.. nilgün budak.. sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta