Şimdi sen benden gittin ya,
Sanma ki ben öldüm.
Asıl kalsaydın,
Sen ölürdün.
Ben olmasaydım, kim tanıyacaktı seni?
O kahve gözlerini kimler bilecekti?
Dalga dalga saçlarının,
Rüzgarda dans edişini,
Papatyaları ne kadar sevdiğini.
Ben ardından şiirler yazmasaydım,
Sen çoktan ölmüştün.
Kimsenin adını sanını bilmediği,
Ve hiç kimsenin de öğrenemeyeceği,
Bir hayat yaşayacaktın uzaklarda.
Ben olmasaydım, kim anlatacaktı ellerini?
Kim destanlaştıracaktı gözlerini?
Kim haykıracaktı özlemini?
Sana kim satırlarında yalvaracaktı?
Ve kim her şiirinde seni anacaktı?
Şimdi sen benden gittin ya,
Evet, ben öldüm.
Ama iyi ki kalmadın,
Kalsaydın kimseler tanıyamazdı seni,
Sen de ölürdün.
Yusuf Bozkurt Ünsüz Bir Şair
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 13:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!