Ölümsüz Şiiri - Muzaffer Melih Özbaş

Bu nasıl bir yalnızlık ki her kişiyle daha da artıyor
Yıllardır koruyorum ruhumu kalabalıktan
Dünya her zaman söylüyor, benim yüzümde bir boşluk var.
Bakınca insanlar korkuyor karanlıktan ,
Yanımdayken mezarlığa gelmiş gibi çoğu.
Duymazlıktan gelinen bir sesim
Hiç kimsenin hiç bir şeyi gibi bir şeyim.
Suçluluk duyuyorum sanırım,
Yoksa beni böyle üzmedi bu durum.
Yanımda olan herkesi uzaklaştırıyor benden bu hüzün.
Ben var mıyım bilmiyorum ama hep var olacak
Bu ölümsüz, dargın yüzüm