Ölümsüz Şiiri - Sebahattin Kömürlü

"sınır
ölüm" dedi.
ona
o kadar uzaktı ki ölüm
hiç ölmeyecekmiş gibi.

yiyordu
içiyordu
uzun boyunluydu
uzun uzun
pahalı pahalı elbiseler giyiyordu
bir sürü karıya
muta nikahı kıymış
işine gelenle
işini görüyor
bir de bunlar
montaj falan diyordu.

gemilere
gemicik
israile
"VAN MİNİT"
diyordu.

bütün akşamlar da
tüm kanalarda
küfürler ediyor
korkutuyor
parmağını sallıyor...
karısını, oğlunu, kızını, damadını
yanına alıp
balkonlar dolusu yalaka
larıy
la
meydan okuyordu
meydana

meydanlarda
alkışlar alkışlar
yavşak lar
yaşak
laş
tıkça
yavşak
laşan
yavşak
çalarıy
la
dol dur yordu ağzını
kalabalık laflarla
sesi kısıldığında
da
kedi gibi miyavlamalarıyla
çıkıyordu göt kıllarının karşısına
"oğlum diyordu, kızımın başı, karımın baş örtüsü"
ve daha
bir sürü şey diyordu

göt kıllarına

çoğaltıkça
çoğaltıyordu göt kıllarını
anlıyordu
ne kadar büyüdüğünü
anlıyordu
ne kadar büyük olduğunu

anlaşılmayan bir şey vardı
"gidiyoruz gündüz gece"
diyen
o
koca Veysel
dedirtir miydi
dizelerini
de
diye
bu
pezenge.