Ölümsüz Şiiri - Halil Fehmi Dağ

bir balığın öpücüğüne sığındık
ve arıların hışmına uğradı Phaselis halkı
hayata veda ettiler..
oysa biz yaşama veda edemeyecek
kadar sevdalıydık...

ödünç aldık Pegasus ’u
Bellorephantes ’ten
ve göç ettik
Phaselis ’ten Knidos ’a
çıplak Afrodit heykelinin memelerinde
emdik ebedi sevda iksirini
iki kavruk aşıktık
Hitit güneşinde....

şimdi Ani ’de
közde demlenen çay tadındayız...
ayaklarımız arpaçayın bulanıklığında
ve hoyratca koşuyor kısraklar
yeşil platolarda
peri kızım yamacımda...

dostlar...
insan sevdikçe ölümsüzleşiyor...
hiç bitmeyen çocuk gülüşleri gibi...