Ölümseme Şiiri - Aslıhan Tüylüoğlu

Göğsüme ayrık otlar sürmüşüm
Ötelere gülümsesem ne çare
Yıkılan bir güldür kışa devrilen rüzgâr
Uğultuyla geçer gece

Bitiriyor ama kapatmıyor yaşam, defterini
Sorguç acımasız, çıplak saf acı
Vurun en güçlü yerimden ne çıkar
Dünyada gezdirdiğim gözlerimde
Boşluk ve intihar

Tımar et yaranla yaşananları
Bir adım kaldı deliliğe
Bir kulaç ötede ölüm

Kandır beni hak ettim
Kara sabahları mumsu geceleri
Acıya zincir günler
Çöreklenmiş bir ağrı olur sonunda
İnce kederini kalın dudaklarımın
Karşılıksız öpüşlerle tükettiğim boynunda

İçimdeki bardak kederle dolu
Kanım bile kirli taşımak için
Üzünç kelebekleri düşüyor geceye
Kapınıza dağ kadar bir hüzün

Sevgilim ben kendimi mi sevdim
Acımı mı sevdim, yanıtsızlığımı
İstenmediğinde gereksiz oluyor varlığım
Neden makas değiştirmiştim ömrüme
Yıkılmış bir köprüye doğru gidişim

Acıyla pulladım adresi açık
Gönderdim uzak karanlıklarda
Kıvranan bir güle benzeyenlere
Oturdum karşılıksız aşk şiirleri yazdım