Ölümsel Çaylar Şiiri - Yasmin Çiçek

İpek yolu kadardı bazen yürüdüğümüz yollar
İnsanlar kervan misaliydi
Ve
Göçenler vardı şehir şehir, ülke ülke…
Biz göçebe değildik, yol alırdık birbirimize
Yürürdük zamanlı telaşlarımızda,
Telaşlarımıza gülerdik.
İçimden neler geçirirdim içine
Gülerdik…

Bazen yaslanırdım en kuytulara
Bakardın
Yol boyunca hep bakardın
İncelik yüzlerdeydi, yansımalar aksi
Görenler gülerdi…
Biz bilirdik
Hep gülerdik

Sonra gökkubbe,
Çıktığımıza değerdi
O an gökyüzüne değerdik

Bir yudum alınırdı ölümsel çaylardan
-ki ölünürdü maviliğinde göğün-

ellere varana dek içerdik…
göz ucuyla da alemi seyreylerdik
içerdik, içerlerdik
ölümsel çaylardan
bir yudum daha içerdik
ölür müydük?
Öldürür müydük?

04.05.2001 yasmincu