Hep rüzgarla öpüşür başaklar
Çorum ovasında hu sesleriyle
ne anlamı olur ölümün
yele vermeden acıları
öpmeden sevgi buğdaylarını
Sen ekin demetleri üzerinde uyurken
Altın çığlıklar düşse de yüreğime
Bırakmazlar öpüşsün düşler
Aşkın çiçekleri suladığı gün
Yürek istiyor korkusuz
Gidemediğim soramadığım
Yolu olmayan dili olmayan
Yerdeki yıldızım
Ben sevgiyi hiç bölmedim
Göbeğimiz ardıç ağaçlarına bağlı
Salıncak oldu Anadolu
Beşikleri yunus sevgisiyle beledik
Ben hep tanrı gibi gördüm insanları
Ben hep tanrı gibi sevdim insanları
Ben sevgiye hiç borçlu kalmadım
Ölümlü tanrım mavi gözlü kekliğim
Kayıt Tarihi : 4.3.2007 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!