Hepimiz birer tohumdan ibarettik,
Büyüdük ağaç olduk,
Yaşlandıkça döküldü yapraklarımız,
Kara toprağa karıştık.
Meyve verdikçe severlerdi bizi,
Sanki kullanılmış birer çöpmüş gibi,
Ölüm zili çaldı, o "korkunç tizi" ,
Gideceğimiz son yer kara toprağın dibi.
Kayıt Tarihi : 1.7.2019 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!