Ölümlü Dünya Şiiri - Ercan Keskin

Buradayım bak yatıyorum göğüm yukarda
Yıldızlar ki; sonsuz ışıklarıyla habersiz
Bir gün unutulacağım ayaklar altında
Ne cismim ne de ismim olmayacak çaresiz

Belki merak edilir kaç yıl hayatta kaldım
Sıralı veya sırasız ayrımına tabi
Nasıl yaşadığımsa önemsiz bir ayrıntım
Makul bir süreyi doldurmak yetermiş gibi

Oysa doyasıya yaşamaktır gerçek olan
Hiç sitem etmeden dopdolu geçen yıllara
Ecelle kol kola çekip gitmek çaktırmadan
Benden bu kadar elveda! demeden dostlara

Ölüm:sen yaşamı acımasız dışlayansızn
Vefasızsın ne sevgi ne de dostluk tanırsın
Dinlemezsin daha yaşancak hayat varmış
Geride kalanlarla perperişan yıkımsın

Elbette hepimiz tadacağız bu acıyı
Zamanlı yada zamansız mübarek elinden
Bir gemi kalkacak o limandan karşı kıyı
Dönen olmayacak artık bu son seferinden

Şehrin en uzak köşesinde hangi paftada
Bir mermer sütundan akseden hazin yalnızlık
Ayrık otu sarmış bir kütle toprak altında
Yarım kalmış aşklar,biten umutlar,ayrılık...

Göğsüme vura vura ağıt yaktım ardından
Tuttum geceyi en karanlık yerinden bir an
Zamansız kapıldım köpüksüz dalgalarına
Umutsuzum ses gelmez dipsiz kuyularından

Hey ölüm! beni nerde bulursan bul hiç korkmam
Yeter ki; izin ver son şiirimi yazayım
Sevgiye ilişkin söyleyeceklerim tamam
Mezar taşıma kendi elimle kazıyayım