Ölümlü Bir İzzetle Aldandım

Emel, tulu-emel içre beklerken
Melamet bahçesinde turlayan bendim
Efendi bendi idim bendime bela ekerken
Lam-elif miktarı hizaya çekilen bendim

Merhamet istemedi diken güya kendisini meşk etmekte gül
Anlamadı ölümlü bir izzetle aldanmakta gönül
Naz-ı imla eden nazar ham hayal
Sırra erince sıyrıldı yüzünden düştü tül
Umur dediğin durmadan aşınan bendeniz kul
Recmet madem gölgeni, beden elbisesinden kurtul

Merhamet dileyelim bana, naz ile niyaz eden sabilerim
Ulaklar efendisine selam edelim
Habibi Haktır imtiyaz eder selat ve selam
Aşkıyla meşk edip dönmekte alem
Mahrumiyet çölünde kuru ağaçlar gibiyim
Merhamet umulur biz acizlerce her dem
En büyük ödül bana kulluğa ehil sayılmam
Dil afeti say baştadır mazeretim

Beklemekteyim kıyamda, sınanma zinciri, kol ve bacakta
Eğer aziz kılmayı dilersen, aziz doğar çocuk, her kucakta
Niyaz ile istemek dilini çözende sensin
Nar ile tevazu doğuran günahı sunanda sen
Ah ile kibrini taşıyan taatta

Şeddad da edermiş insanı taat
Ehil kılınmakmış meğer sırrı-ihsanı
Yatırlara hatır ile dua eylemek heyhat
Meyyus eylermiş yorulmadan yorumlayan insanı
Aşk ile yanarmış meğer nar ile değil hayat

Taşıyamaz aşk ile yandı gönül
Ah yandı, o gül aşkına, bülbül
Şakıyıp döndü durdu, emeli bir pul
Can, canda canan idi, amma canım
Iradı canan boşa döndü bedenim
Mansur Tuncay taşcı