Ölümler Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

Ölümler, ölümleri dinmez bir heyecan ve istekle kovalarken
Üzgün bir yüreğin içten içe acı çekmesini kim hissedebilir ki? ,
Merdivenlerdeki, akşam olunca durmadan öten cırcır böcekleri mi
Bir kuşun gözünden görebilsek dünyayı, ufuklara doğru dalıp gitsek umarsızca
Her dertli zamanımızda
Acılar hiçbir zaman yetişemese bize

Gül bahçesi olsa her günümüz, tomurcuklar bitse her saniyemizde
Sevsek sevilirken,
Gülebilsek içten her türlü zorluklara yılmadan
Sen dediğim belirse sonra
'onca acına rağmen geldim' dese
uzatsa narin ellerini
onu ' hoşgeldin ey dost ' diyerek selamlasam
tutsam ellerinden
öpsem
öpsem

ölümler yorulsa kovalamaktan
düşlerime dostumu ortak etsem
ölenlere göz yaşı dökerek, yaşadığıma şükretsem

düşlerim, günlerimden daha az gerçek değil
sen, olmasan bile dostumsun
ölümlerse gerçek deneyimlediğimiz an ve an
tıpkı ölenler gibi
tıpkı öldürenler gibi…