Ölümler Eşiğinde Şiiri - Serhat Kuzu

Büyüme sen,
Dışımda kopmasın fırtınalar,
Yaklaşırsan düşerim
Böyle iyi,
Köşesinde durmak uçurumun,

Teninde tutuklanan dillerin tadıyla,
Sevdirme kendini bana,

Dudaklarında etten alevler yüzümü yakar,
Çektiğim acıları nasıl göremezsin
Hem de
Gözlerin kahve rengindeyken.

Hazzımın ezilmişliğinde bir çıkış yolusun sen,
Defalarca geberdiğim ölümler eşiğinde.

Yumaksın sen ateşten kalplerle
Kalbinde demlenen beklentilerle ve hala güzelsin
Gölgene yansıyan yara izlerin de dahil.
Yaklaşma
Böyle iyi,
Toprak,ben ve sana benzeyen birkaç çiçek ile.
Geberdiğim ölümler eşiğinde-yanlız kalıyorum işte.