Ölümler... Şiiri - Talat Özgen

Ölümler çok koyuyorlar artık bana
Belki yaklaştığımdandır,
İçimi yakıyorlar
İçim yanıyor
Belki ayrılayacağımdandır
Bu güzel dünyamdan,
Sevdiklerimi
Bir daha
Hiç
Göremiyeceğimdendir,

Düşündükçe
İçimdeki
Acı
Daha da büyüyor
Her geçen gün,gün ve gün
Büyümesin de ne yapsın,
Ebedi bir özlemin
Taksiratı belki
Dönüşü
Olmayan,

Demek ki her şey
Bir hiç'e imiş,
Bir insan
Bir
Boşluğu
Nasıl doldursun ki
Bir yoktan gelip bir yoka gidiyorsa,
Ebedi bir yalnızlığın
Bir yolculuğu
Misali,

Sonsuz bir karanlık
Bekliyor
Bizleri
Ellerini avuşturan,
Ne mutlu ki kavuşturana
Amaç hedef olmuş
Kaçan kaçana...

* Berlin, 13.07.2024 *

Talat Özgen