Ölümler Şiiri - Serhat Fidan

Ölümler düşlüyorum ben
Bir yaşama sığdırılmayacak hayallerim var benim
Kelimelerin ışığında
Özlemler çekiyorum ben

Ah şu çocuksu düşüncelerim
Yalnızlıklarım kimsesizliklerim
Karanlıklarda pusulalarım
Sevincim mutluluğum
Neredesiniz nerede

Ey hüzünlü yaşam neredesiniz
Gözlerim arkada kaldı
Ölümler düşlüyy ölümler
Çaresiz ve kimsesiz
Ellerimi uzatıyorum
ellerim kırılıyor
Sonra
Sarılıyorum sarıldıklarım
toprağa dönüyor

Ey içinde huzursuzluklar barındıran Dünya
Topraktan kan
Gökyüzünden yeryüzüne
katliamları ile dolan Dünya
Sevdik seni sevdik maalesef
Sana aşık sana meftun olduk
İki tutam toprağa Gümen Dünya

Ölümün rengi ne
hangi renk acaba
Gökyüzüne yükselirken ruh
Yaşam bir film şirindi gibi
Gözlerimizin önünden geçer mi
Yanlışlıklarımız mutluluklarımız aşklarımız
O an
ne geçer acaba gözümüzün önünden
Bazıları der ki ahiret yoktur
Bazıları der ki yok olacağız
Bazıları
Toz olacağız külümüzü dünyaya savuracağız der
İnanmak istemez inanmaktan uzak durur
İnanmaya inanmak da bir külfettir onlar için
Oysa ki
Zalim zulmünün cezasını çekmeli
İhanet eden ihanet bulmadı
Acı çeken acı çekmeli
Bu zıtlıkların dünyasında
Erişilemeyenler
O kutsal günde acıyı tatması gerekmez mi
Kimisi için toz
kimisi için toprak olacağız
Kimisi için yanacağız
kimisi için cennetleri göreceğiz

Ey ölüm
Varkığı ile sonsuzluğa kapıları açan
Bir mezar taşına hapsedilen yaşamlar
Aç kollarını biz geliyoruz