Boşluklar 2 (ölümle Yüzyüze Geldim)

Ölümle yüzyüze geldim
Bir uzak bakışta senin üzüldüğünü düşünürken
Ses yankısını yitirdi
Kulağımdaki zar
Tesadüf bir sessizliğe attı kendini ..
Yükseklik büyüsünü bozdu
Bir kuş geldi kondu pencereye
Bir de ölüm üşümesi doldu eve ...

Ölümle yüzyüze geldim
Allah biliyor son kaç yıldır
Kaç kere aynalarla beraber ağladığımı
Kaç kere yataklara bedenimi ruhsuz yatırdığımı
Kaç kere bir çiçeğin kokusunda sevgin içimde hıç-kırıklarla geceyi uyandırdığımı...

Ölümle yüzyüze geldim
Sırtım da ellerinin izleri ile değişirken dünya
Değişirken gök
değişirken evler avurtlarla
Bu sokaktaki lambalar benim
Şu ağaçta duran serçeler benim
Şu tepedeki kıraç topraklar benim
Sen bir adım daha gelsen çöker kirpiklerim
Sonra kimbilir nerede ağlar annem
Rüyasında gördüğü benim çırpınan bedenim...

Kaç yıldır bekliyorsun bu şehirde beni
Kaç mısra yazdım yollara sana gelmek için
Içimde için yaramda yaran, yaramız için ..
Bu kapılar bu yüzler bu arabalar kimin için
Ah boşluklar anlamanın uykuları kaçtı benim için
Ölümle yüzyüze geldim bunun için...

Ölümle yüzyüze geldim
Suyun ayakları ayaklarıma değerken
Caddelerde insanlar konuşmuyorda
sızlıyordu sanki dilleri ..
Dilleri karanlık gülüşleri sahte kimlikleri gürültü
Yalnızca yerde uzanan köpekler gerçek sanki
Bir de kağıt toplayan çocuklar evleri için
Evleri...
hep sürükledikleri araba karınlarını doyurmak için...

Ve Hepsini anlıyorum
ölümle yüzyüze geldim bunun için ....