günlerdir bir hastane odasındaydı
gözleri pencerede,
yavaş, yavaş aydınlandı gökyüzü
sabahın ilk ışıklarını değdi yüzüne.
gerileri gitti bir an,
ölümle yaşam arasında geçirdiği,
o ipincecik çizgiye...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim