Bu gün çok sevdiğim kuzenim Mehmet (19.11.2005) vefat etti. Kızını gördüm, ölümü gördüm, soğukluğunu içimde hissettim. İlk defa ölüm beni korkuttu. İlk defa ölenin ardından gülmeyi ihtiyaç hissettim. Mehmet Çalışkan’ın kızına… 19.11.2005
Bu gün ölümün soğukluğuyla tanıştım
Ürkekti gözyaşı
Hüzün vardı
Küçük de bir kız çocuğu
Daha dört yaşında
Boncuk boncuk gözleri
Pamuk şeker yanakları
Minnacık elleri
Her şeyden habersiz
Babasını bekliyordu
Şımarmak için
Muziplik edecekti ya…
Ha geldi ha gelecekti
Gelmedi…
Ölümün bu yüzü korkuttu beni
Bu yüzü ağlattı
Küçük bir kız çocuğu
Ölümden habersiz
Biçare
Gözlerim dolu
Gidene değildi
Islak hıçkırıklarım
İki göz kavuştu bir noktada
Birinde hüzün
Birinde tebessüm
Kala kaldım
Bu gün ölümün diğer yüzüyle karşılaştım
Ve küçük bir kızla tanıştım
Büyüdükçe hissedeceği babasızlığın
Acısını hissettim
Bu gün ilk defa ölümü yakınımda
Terimle bedenim arasında hissettim
Kendim için değil
Ardımdakiler için korktum
Gidene değil kalanlara ağladım…
Kayıt Tarihi : 20.11.2005 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
150-NEDEN?
Gelenler çekip gider, giden geri gelmiyor,
Bu gizemli gidişten, kalan memnun olmuyor.
Yıkamacı, kefenci, kimse ibret almıyor,
Ne selâyı okuyan, ne de mezarı kazan!
Nazım İNCE
hepimize tanıdık..
engel olamadım gözyaşlarıma..
bir yıl önce çok sevdiğim edebiyat hocamı kaybettiğimde tanışmıştım ölümle
bu kadar yakından onu görmek acıydı
sizin gibi
ölümü gördüm küçük hasta oğlunun gözlerinde..
gerçekliği tartışılmaz bu duyguları
kelimelere dökme becerinizin önünde saygıyla eğiliyorum..
kutlarım..
sağlıcakla kalın..
geride kalacak olanlar için
sağlıcakla...
TÜM YORUMLAR (3)