Ölümle Ölmeliydik Şiiri - Metin Yıldız

Bilmiyorum nelere gebe gündüzler
Geceler neleri gizler
Toprakların altında binlerce cevher
Ve topraklar;
Şimdi kimleri bekler

Gidenlere kan ağladı gözler
Gidenle gidilmez derler
Peki Azrail pusuda;
Pusuda kimi bekler
Ve ölüm sırayla gelir;
İnsanlar sırayla gider

Bekledim ben de ölümü
O ip ince çizgide
Kolay diyordu Yunus
Gönül serden gidince
Vazgeçtim sonra ölmekten
Azrail’i görünce..

Haklıymış Cahit Sıtkı;
Korkudan korkmalıydık
İçimizde tek korku;
Onunla yaşamalıydık

Açıldı birden perde
Kapandı göz kapakları
Bilince düşünce gölge
Siyah oldu ap akları…