kendimi güçlü sanırdım hep.
hayat köreltemez diye düşünürdüm,
ne olursa olsun,
içimdeki yaşama sevincini....
ağlamanın ardından,
gülmenin geleceğini,
en büyük fırtınalardan sonra,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İçimizdeki çocuk ölmüyor asla ,hiç ummadığımız bir anda yeniden gülümseyiveriyor...İçinizdeki çocuğun ölmemesi dileklerimle...
ve
inanırdım içimdeki çocuğun,
hiç ölmeyeceğine
ve o çocuk ölmemiş işte
onun yüreğiyle yazıyorsunuz
enfes
o çocuk yaşıyor / yaşasın
huzurlu yıllar dilerim
saygılarımla
Kaleminize sağlık
Ahmet Ayaz
ölmesin o çocuk...
sevgiler..
İç ve içtenlikle kale alınmış duygular.
kutlarım.
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta