Ölümle İhanet Edilmez Adama

Kaç gece sirenlerde çalındı adın
Kıyıp gittin sözlerime, lal ettin yollarımı
Işıksız kaldım sensiz buralarda
Gölgelerime söz geçiremiyorum
Yıldızların kahkahası ardıma takılıyor
Karanlıkla da ihanet edilmezki lambalara

Beynimde birikmiş bütün damar uçları
Kan taşıyorlar düşlerime kan
Yeşilim, mavim, beyazım bir bıçak ucunda kızıllaştı
Kanla da ihanet edilmezki bir cana

Bir ölümü taşıyordun kalbinde, soğuk
Adımla yan yana, üşüyorum
Al beni çıldırt demeye kalmadan kırıldı gözlerin
Kum gibi aktı düşlerin nehirlerde
Kup kuru bir çakılla dört mevsimi taşıdın
Oysaki bütün ihanetlerini bana ayırdığın köşede tutacaktın
Ölümle de ihanet edilmezki bir adama
Ölümle haşir neşir edilmezki bir kalp