Ölüme yürümek
Şöyle solumdan çıkıp gelsen, bütün bu yükü alsan…
Yol alsak beraber, yolun sonuna gelsek.
Her şeyin olup bittiği yolun sonuna gelsek…
Yol mu bizi bittirdi, biz mi yolu bilmesek?
Belki son bakışımız olur, belki ilk ve son çiçek açışımız olur.
Tıpkı talipot palmiyesi gibi; 80 yıllık ömründe bir defa çiçek açıp ölürler.
Muradına ermek mi dersin, beklemekten tükenmek mi bilmem…
Ama bazen, ölümü bile bile ölüme yürümek ister insan.
Kayıt Tarihi : 15.10.2025 01:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!